konstytucji
Encyklopedia PWN
konstytucja uchwalona 17 V 1814 przez norweskie zgromadzenie nar. obradujące IV–V 1814 w posiadłości Eidsvoll;
ustawa zasadnicza Bułgarii uchwalona — po odzyskaniu przez nią państwowości — przez Zgromadzenie Ustawodawcze 28 IV 1879 w Tyrnowie;
clarendońskie konstytucje, Constitutions of Clarendon,
dekret króla Anglii, Henryka II, przyjęty 1164 przez zgromadzonych w Clarendon k. Salisbury możnych duchownych i świeckich;
w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.
rekonstrukcja
w historii USA okres 1865–77, odbudowy jedności państwa i normalizacji stosunków po wojnie secesyjnej (1861–65) oraz przebudowy społecznej, politycznej i ekonomicznej byłej Konfederacji Południa;
[łac.],
