koniunkcja

Encyklopedia PWN

koniunkcja
[łac. coniunctio ‘połączenie’],
iloczyn logiczny,
log. zdanie złożone z 2 zdań (członów) połączonych symbolem „⋀ ”
koniunkcja
[łac. coniunctio ‘połączenie’],
złączenie,
astr. położenie 2 ciał niebieskich na niebie, w którym mają one jednakową długość ekliptyczną.
koniunkcja
[łac.],
językozn. → polisyndeton.
log. prawa logiki, zakładające, że zdania oznajmujące mogą być tylko prawdziwe lub fałszywe i żadnej innej wartości logicznej mieć nie mogą.
wyjaśnianie, eksplanacja,
poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego zaistniał, stwierdzony uprzednio, stan rzeczy lub dlaczego zachodzi, również wcześniej stwierdzona, prawidłowość.
Księżyc, łac. luna, gr. selene,
naturalny satelita Ziemi;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia