koniunkcja
Encyklopedia PWN
językozn. konstrukcja składniowa, w której wszystkie związki między członami zdania lub następującymi po sobie zdaniami są wyrażone za pomocą spójników.
rachunek zdań, logika zdań,
teoria log. rozważająca związki między zdaniami w obrębie zdań złożonych; ...teoria spójników log., ich semantycznych właściwości oraz wszelkich pojęć, które można definiować, odwołując się wyłącznie do postulatów określających sens spójników logicznych;
stała log. łącząca zdania w ramach rachunku zdań;
sylogizm
log. w logice tradycyjnej schemat wnioskowania pośredniego (w postaci implikacji), złożonego z 2 przesłanek i wynikającej z nich konkluzji, w którym: 1) następnik jest zdaniem łączącym w całość 2 elementy, z których każdy występuje w jednej z przesłanek; 2) poprzednik jest koniunkcją 2 zdań (przesłanek) mających jeden termin wspólny nie występujący w następniku;
[gr.],
symplifikacja
log. prawo głoszące, że jeżeli prawdziwa jest koniunkcja 2 zdań, to można uznać za prawdziwe jedno z nich.
[łac.],
