kliniczna

Encyklopedia PWN

[gr. psychḗ ‘dusza’, iatreía ‘leczenie’],

dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem, leczeniem i rehabilitacją osób z zaburzeniami psychicznymi, a także zapobieganiem tym zaburzeniom.

psychoanaliza

[gr.],

kierunek psychologii głębi (teoria) i metoda psychoterapii (praktyka) zainicjowane przez S. Freuda.

psychologia poznawcza,

jeden z gł. kierunków psychologii współcz., kładący nacisk na rolę procesów poznawczych (spostrzegania, myślenia, pamięci) i wytworzonych na ich podstawie wewn. struktur (poznawczej reprezentacji świata) w regulacji zachowania się człowieka.

psychoterapia

[gr. psychḗ ‘dusza’, therapeía ‘leczenie’],

specjalistyczne metody oddziaływania psychol., które prowadzą do trwałej zmiany w funkcjonowaniu ludzi wykazujących zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania o charakterze psychogennym, np. nerwicowe i psychosomatyczne, osobowości, a także uzależnienia.

pylica,

med. przewlekła choroba układu oddechowego, wywołana długotrwałym wdychaniem pyłów nieorg., charakteryzująca się gromadzeniem pyłu w płucach i odczynem tkanki płucnej na ich obecność;

Quincke

[kwı̣ŋkə]

Heinrich Irenäus, ur. 26 VIII 1842, Frankfurt (nad Odrą), zm. 19 II 1922, Frankfurt n. Menem,

niem. lekarz internista;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>