klimatyczną
Encyklopedia PWN
największe jednostki w podziałach klimatycznych świata, stanowiące obszar, w którym panują podobne warunki makroklimatyczne;
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
polski podróżnik, geofizyk i geograf, wybitny znawca krain polarnych.
lekarz, przyrodnik, jeden z prekursorów taternictwa.
Dynarskie, Góry, serb. i chorw. Dinarsko gorje, Dinarske planine,
góry na Półwyspie Bałkańskim, ciągną się wzdłuż wschodnich wybrzeży Morza Adriatyckiego, w Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Czarnogórze;
geomorfologia
nauka o rzeźbie powierzchni Ziemi;
[gr. gḗ ‘ziemia’, morphḗ ‘kształt’, lógos ‘nauka’],
