klasyczna
Encyklopedia PWN
archeologia
nauka historyczna badająca przeszłość dawnych społeczeństw (głównie na podstawie wykopalisk), źródłoznawcza dziedzina szeroko pojmowanej historii (łącznie z prahistorią).
[gr. archḗ‘zasada’, ‘podstawa’, ‘starożytny’, ‘dawny’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
asocjacjonizm
psychol. teoria, która całość życia psychicznego człowieka tłumaczy tworzeniem się skojarzeń (asocjacji);
[łac. associatio ‘połączenie’],
ateizm
filoz. poglądy teoretyczne lub postawy praktyczne, negujące istnienie Boga.
[gr. a- ‘nie’, theós ‘Bóg’],
awangarda
lit., szt. plast., muz. nazwa ogółu wewnętrznie zróżnicowanych tendencji w sztuce XX w., zwłaszcza w jego drugim i trzecim 10-leciu (awangarda „klasyczna”), odznaczających się radykalnym nowatorstwem, skłonnością do eksperymentu i świadomością przyszłościową.
[fr. avant-garde]
ekonomista amerykański; przedstawiciel nowej szkoły klasycznej;