klasyczna
Encyklopedia PWN
fiz. dział fizyki współczesnej zajmujący się podstawowymi właściwościami przebiegu procesów w czasie i przestrzeni.
absolutyzm
system władzy w monarchiach europejskich epoki wczesnonowożytnej (XVI–XVIII w.), w których władca sprawował pełnię władzy suwerennej (suwerenność), ograniczoną jedynie zasadami prawa naturalnego oraz podstawowymi normami ustrojowymi (np. porządek sukcesji tronu).
[łac. absolutus ‘zupełny’, ‘bezwzględny’],
Abu al-Atahijja, Abū al-‘Atāhiyya, właśc. Ibrahim Ibn al-Kasim, ur. 748, Al-Kufa lub Ajn at-Tamr, zm. ok. 826, Bagdad,
poeta arabski z epoki Abbasydów;
Abu Nuwas, Abū Nuwās, właśc. Al-Hasan Ibn Hani, ur. ok. 757, Al-Ahwaz, zm. między 813 a 815, Bagdad,
poeta arabski z epoki Abbasydów;
Abu Tammam, Abū Tammām, właśc. Habib Ibn Tazus, ur. na przeł. VIII i IX w., Kasim k. Damaszku, zm. 29 VIII 846, Mosul,
poeta arabski epoki Abbasydów;
gitarzysta i kompozytor;
