jonowej
Encyklopedia PWN
jedna z przybliżonych teorii opisujących budowę związków koordynacyjnych;
polaron
fiz. kwazicząstka w postaci lokalnego odkształcenia sieci krystalicznej ciała stałego, powstającego w wyniku elektrostatycznego oddziaływania elektronu przewodnictwa z jonami lub atomami sieci;
[gr.],
powstawanie dipolowego momentu elektrycznego dielektryka pod wpływem zewn. pola elektr. lub innych czynników (np. naprężeń mech., ogrzania);
polimery z ugrupowaniami jonowymi lub ulegającymi jonizacji.
różnica potencjałów ustalająca się w stanie równowagi po obu stronach membrany elektrochemicznej, tzn. półprzepuszczalnej przegrody rozdzielającej 2 roztwory elektrolitów i przepuszczającej tylko niektóre jony;
biol. napięcia elektr. (różnice potencjałów) występujące w narządach organizmu między środowiskami przedzielonymi błoną półprzepuszczalną, nazywane potencjałami błonowymi, albo rozprzestrzeniające się w polu elektr. otaczającym grupy pobudzonych komórek, zw. potencjałami polowymi.
