joga
Encyklopedia PWN
joga
jeden z 6 indyjskich ortodoksyjnych systemów filozoficznych, opracowany w Indiach: zespół praktyk ascetyczno-duchowych prowadzących do osiągnięcia wyzwolenia (moksza) dzięki opanowaniu ciała i umysłu; stan zjednoczenia duszy z bezosobowym absolutem (brahman) lub osobowym bogiem (iśwara); ascetyczno-medytacyjna metoda wewnętrznego samodoskonalenia, relaksacji lub osiągnięcia paranormalnych zdolności, wspólna hinduizmowi i nurtom niehinduiskim; system filozoficzny (darśana).
[sanskr. yoga ‘zaprzęganie’, ‘łączenie’, ‘ujarzmienie’, ‘skupienie’],
estoński krytyk literacki i tłumacz;
rumuński filozof, pisarz, jeden z najwybitniejszych religioznawców okresu powojennego.
gł. postać hinduskiego kultu nathów,
indyjski filozof i mistyk;
hathajoga
część ind. systemu jogi — system ćwiczeń psychofiz. zmierzających do zyskania wysokiej sprawności fiz. i psychicznej.
[sanskr. haṭhayoga ‘joga siły’],
