izolowanym
Encyklopedia PWN
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
związki org., acykliczne lub cykliczne węglowodory o wzorach ogólnych odpowiednio CnH2n-2 lub CnH2n-4, w których cząsteczkach występują 2 wiązania podwójne;
dodekafonia
muz. technika komponowania za pomocą 12 dźwięków.
[gr. dṓdeka ‘dwanaście’, phōnḗ ‘dźwięk’],
przypadkowe wahania częstości genu zachodzące w małych, izolowanych populacjach, wynikające ze statystycznego, losowego charakteru przekazywania genów przez rodziców potomstwu;
etnolog;