hipoteczny
Encyklopedia PWN
kredyt
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
ogół sądów jako odrębnych organów państwowych, sprawujących wymiar sprawiedliwości na podstawie przepisów tzw. prawa sądowego (prawo cywilne, karne, procesowe, o ustroju sądów);
pieniądze papierowe wypuszczone do obiegu 1769 w Rosji, 1789 we Francji, gdzie początkowo miały charakter bonów hipotecznych, oprocentowanych w wysokości 5%, a zabezpieczonych dobrami nar.;
Baczynski Łew, ur. 14 VII 1872, Serafińce k. Horodenki (Galicja, obecnie na Ukrainie), zm. 4 IV 1930, Grimmenstein (Austria),
ukr. działacz polityczny, adwokat;
Banco Central de la Republica Argentina
argentyński bank centralny, założony 1935, z siedzibą w Buenos Aires;
[bạnko sentrạl de la repụblika arhentịna],
bank zał. 1871 przez rodzinę Epsteinów jako konkurencja dla Banku Handlowego w Warszawie SA;
