harmoniczny
Encyklopedia PWN
fr. matematyk i astronom;
wielkość fiz. stosowana do opisu zjawisk okresowych, np. drgań mech., akustycznych, prądu elektr., fal elektromagnetycznych;
figuracja
muz. kształtowanie linii melodycznej (melodia), wykorzystujące dźwięki gamy diatonicznej lub chromatycznej (diatonika, chromatyka), a także dźwięki tzw. akordów rozłożonych (czyli akordów rozłożonych na składniki), prowadzonych zazwyczaj w drobnych i równych wartościach rytmicznych;
[łac.],
jeden z głównych terminów w teorii muzyki i w praktyce muzycznej.
fizyk amerykański;
free jazz
kierunek w jazzie powstały ok. 1958;
[fri: dżäz; ang.],
