harmoniczny
Encyklopedia PWN
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
dysonans
muz. niezgodne współbrzmienie (dysonans harmoniczny) lub następstwo (dysonans melodyczny) co najmniej 2 dźwięków, przeciwieństwo konsonansu
[łac.],
niem. teoretyk muzyki;
faktura
muz. uwzględnione w utworze swoiste właściwości techn. i brzmieniowe danego instrumentu lub zespołu wykonawczego, np. f. fortepianowa, orkiestrowa, chóralna;
[łac. factura ‘działanie’, ‘wykonanie’, ‘kształt’],
rozchodzące się w przestrzeni zaburzenia pola elektromagnetycznego.
miernik do pomiaru długości lub częst. fali elektromagnetycznej;
