halsztacki
Encyklopedia PWN
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
miasto w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w południowej części Płaskowyżu Głubczyckiego, nad Troją (prawy dopływ Psiny), w pobliżu granicy z Czechami.
kloszowych grobów kultura, zw. też kulturą podkloszowych grobów,
archeol. kultura datowana od okresu halsztackiego D do środkowego okresu lateńskiego włącznie (V–II w. p.n.e.), wyróżniona na terenach ciągnących się wzdłuż Wisły, między ujściem Drwęcy na północy a Nidą na południu, z wyraźnym centrum na Mazowszu;
termin używany w archeologii na określenie drugiego okresu epoki żelaza w Europie, następującego po okresie halsztackim, a poprzedzającego okres wpływów rzymskich;
cmentarzysko kurhanowe w Słowenii, w pobliżu miejscowości Šmarje, na południowy wschód od Lublany;
Mindelheim
miejscowość w Niemczech (Bawaria), na południowy zachód od Augsburga.
[mı̣ndlhaim],
