kloszowych grobów kultura, zw. też kulturą podkloszowych grobów,
archeol. kultura datowana od okresu halsztackiego D do środkowego okresu lateńskiego włącznie (V–II w. p.n.e.), wyróżniona na terenach ciągnących się wzdłuż Wisły, między ujściem Drwęcy na północy a Nidą na południu, z wyraźnym centrum na Mazowszu;
kloszowych grobów kultura
Encyklopedia PWN
charakteryzuje ją występowanie specyficznej formy grobu ciałopalnego, w którym popielnice nakrywano odwróconym do góry dnem dużym, misowatym naczyniem glinianym, tzw. kloszem; przez część badaczy jest łączona z pomorską kulturą, jako jej grupa lokalna; traktowana też jako samodzielna jednostka kulturowa, ukształtowana na bazie innego niż kultura pomor. substratu etnicznego; istnieją także poglądy, że ukształtowanie się kloszowych grobów kultura jest efektem transformacji miejscowego podłoża kultury łużyckiej ze środkowego dorzecza Wisły, zachodzącej pod presją kultury pomor. wywodzącej się z Pomorza Gdańskiego.
