groby
Encyklopedia PWN
archeol. kultura (właśc. krąg kultur) środkowej epoki brązu (2800–2000 p.n.e.), rozwijająca się na stepach wschodniej Europy, od dolnego Dunaju aż po dolną i środkową Wołgę;
archeol. kultura (obecnie traktowana jako krąg kulturowy) późnej epoki brązu (1800–1000 p.n.e.), charakterystyczna dla obszarów stepowych i częściowo leśnostepowych wschodniej Europy, od Dniepru na zachodzie po rz. Ural na wschodzie i dorzecze Samary na północy;
Grobu Świętego, Order Rycerski, Ordo Equester Sancti Sepulchri Hierosolymitani,
zakon rycerski, także odznaczenie; wywodzi się z powstałego 1099 bractwa rycerskiego krzyżowców;
kloszowych grobów kultura, zw. też kulturą podkloszowych grobów,
archeol. kultura datowana od okresu halsztackiego D do środkowego okresu lateńskiego włącznie (V–II w. p.n.e.), wyróżniona na terenach ciągnących się wzdłuż Wisły, między ujściem Drwęcy na północy a Nidą na południu, z wyraźnym centrum na Mazowszu;
