glonów
Encyklopedia PWN
cysta
biol. rodzaj przetrwalnika powstający u wielu organizmów niższych (bakterii, glonów, śluzowców) w celu przetrwania niekorzystnych dla życia warunków (np. suszy, niskiej temperytury lub braku składników odżywczych);
[gr. kýstis ‘pęcherz’],
eutrofizacja
ekol. proces wzbogacania się zbiorników wodnych w substancje odżywcze — pierwiastki biogenne, głównie azot i fosfor, także potas i sód, powodujący nadmierną produkcję biomasy glonów (co objawia się tzw. zakwitem glonów) prowadzący do eutrofizmu.
[gr. eutrophía ‘dobre odżywianie’],
fototaksja
bot. reakcja ruchowa fotosyntetyzujących organizmów roślin niższych lub fotosyntetyzujących organelli roślinnych na kierunkowy bodziec świetlny (jedna z taksji);
[gr.],
gametofit
bot. pokolenie płciowe, haploidalna (1n, haploidalność) faza cyklu życiowego roślin występująca przemiennie ze sporofitem, fazą diploidalną (2n diploidalność);
[gr.],
rafa
wał lub grzbiet podmorski, czasem wyniesiony nieco ponad poziom morza, szerokości do 2 km i długości do 2 tysięcy km, powstały z nagromadzenia wapiennych szkieletów organizmów rafotwórczych.
[niem.],
przywracanie przekształconym niekorzystnie środowiskom, czyli zdegradowanym w wyniku gosp. i bytowej działalności człowieka, gł. glebom i zbiornikom wodnym, ich funkcji biol. oraz cech użytkowych.
