geosynklina

Encyklopedia PWN

[gr. gḗ ‘ziemia’, sygklínō ‘nachylam ku sobie’],

geol. według do niedawna powszechnie przyjmowanej, zdezaktualizowanej obecnie koncepcji — rozległa i ruchliwa strefa skorupy ziemskiej, która podczas długotrwałego rozwoju podlegała najpierw silnemu pogrążaniu i wypełnianiu przez osady, a następnie intensywnym deformacjom i wypiętrzaniu.

tektonika

[gr. tektonikós ‘budowniczy’],

geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;

orogeneza

[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],

geol. termin, którego etymologia wskazuje na proces powstawania gór, ale który w literaturze geologicznej jest najczęściej używany na określenie procesów tektonicznych prowadzących do tworzenia się wielkich struktur tektonicznych, zwanych orogenami (orogen).

Dana

[dẹınə]

James Dwight, ur. 12 II 1813, Utica, zm. 14 IV 1895, New Haven,

geolog i mineralog;

geantyklina

[gr.]

geoantyklina,

geol. wg zarzuconych obecnie teorii geotektonicznych — podłużny obszar w geosynklinie podlegający słabszemu obniżaniu niż jej sąsiednie części, a nawet okresowo wynurzony.

geologia

[gr. gḗ ‘ziemia’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

nauka o budowie i historii Ziemi, a głównie skorupy ziemskiej, oraz o procesach geologicznych, dzięki którym ulega ona przeobrażeniom;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>