galwaniczne
Encyklopedia PWN
mikroogniwo galwaniczne tworzące się na powierzchni metalu (np. w wyniku niejednorodności chem. powierzchni stykającej się z elektrolitem);
ogniwo galwaniczne, w którym elektrodą dodatnią jest pręt węglowy, ujemną — płyta cynkowa, a elektrolitem stężony roztwór wodny chlorku amonu (NH4Cl);
ogniwo galwaniczne, w którym elektrodą ujemną jest lit, elektrodę dodatnią może stanowić m.in. ditlenek manganu (MnO2) lub jod (I2) — w ogniwach małej mocy, albo np. chlorek tionylu (SOCl2) — w ogniwach dużej mocy;
ogniwo galwaniczne zbudowane z cynkowej anody, stalowej obudowy będącej w kontakcie z tlenkiem manganu(IV) MnO2 jako katody i elektrolitu zawierającego stężony roztwór wodorotlenku sodu lub potasu;
ogniwo galwaniczne stanowiące chemiczne źródło prądu elektrycznego, powstającego bezpośrednio podczas elektrochemicznego spalania (utleniania) paliwa (np. wodoru, węglowodorów, alkoholi, tlenku węgla), doprowadzanego w sposób ciągły do elektrody ujemnej, w tlenie (lub powietrzu) doprowadzanym też w sposób ciągły do elektrody dodatniej.
