ogniwo manganowo-cynkowe

ogniwo manganowo-cynkowe,

ogniwo galwaniczne zbudowane z cynkowej anody, stalowej obudowy będącej w kontakcie z tlenkiem manganu(IV) MnO₂ jako katody i elektrolitu zawierającego stężony roztwór wodorotlenku sodu lub potasu;

na katodzie przebiega redukcja ditlenku manganu: 2MnO₂ + H₂O +2e → Mn₂O₃ + 2OH^–, na anodzie — utlenianie cynku: Zn + 2OH^– → ZnO + H₂O + 2e (powstaje też wodorotlenek cynku); o.m-c. w porównaniu z podobnym ogniwem Leclanchégo ma 2-krotnie większą pojemność i większą stabilność SEM (1,54 V) podczas pobierania dużych prądów; jest najstarszym i produkowanym w największej ilości ogniwem alkalicznym; w 1993 rozpoczęto w USA masową produkcję wtórnych o.m.-c., w których proces katodowy ograniczono do MnO₂ + H₂O + e → MnOOH + OH^–, a anoda cynkowa jest wykonana z porowatego żelu; są one tanie, nie zatruwają środowiska i mogą pracować w szerokim zakresie temperatur.