ogniwo Leclanchégo

ogniwo Leclanchégo,

ogniwo galwaniczne, w którym elektrodą dodatnią jest pręt węglowy, ujemną — płyta cynkowa, a elektrolitem stężony roztwór wodny chlorku amonu (NH₄Cl);

elektroda węglowa jest otoczona sproszkowanym ditlenkiem manganu (MnO₂) zapobiegającym polaryzacji elektrody (tzw. depolaryzator); mechanizm procesów elektrodowych zachodzących podczas pracy o.L. nie jest dostatecznie wyjaśniony; SEM wynosi +1,5 V i maleje podczas pracy ogniwa; największe znaczenie mają tzw. ogniwa suche (zawierające np. żel krzemionkowy nasycony elektrolitem), stosowane jako baterie do latarek kieszonkowych, odbiorników tranzystorowych i in. Ogniwo to wynalazł 1877 chemik fr. G. Leclanché.