filozofia
Encyklopedia PWN
reformatorski ruch pedag., którego celem była odnowa szkoły oraz unowocześnienie zasad nauczania i wychowania;
filozof, semiotyk, logik;
pesymizm
pogląd filozoficzny (przeciwstawny optymizmowi), wg którego świat jest pełen cierpień, a smutek przeważa w nim nad radościami życia;
[łac.],
philosophia ancilla theologiae
filoz. średniowieczne określenie funkcji filozofii w stosunku do teologii (m.in. Jan Szkot Eriugena, św. Anzelm z Canterbury, św. Bonawentura).
[łac., ‘filozofia służebnicą teologii’],
w staroż. filozofii gr., w szczególności filozofii Arystotelesa, mądrość praktyczna, świadomość celów swego postępowania oraz środków wiodących do tych celów;
podmiot, gr. hypokeímenon, łac. subiectum,
filoz. podstawa czegoś, ośrodek aktywności, ludzkie „ja”, osoba, byt osobowy przeciwstawiany rzeczy lub przedmiotowi;
