filozofia
Encyklopedia PWN
mutazylici, mu‘tazila,
zwolennicy szkoły muzułmańskiej teologii spekulatywnej, która działała w Al-Basrze i Bagdadzie w VIII–X w.;
filozof francuski;
naturalizm
filoz. w szerszym znaczeniu — stanowisko dążące do wyjaśnienia rzeczywistości przyczynami naturalnymi (immanentnymi naturze, a nie transcendentnymi), a zwłaszcza tłumaczące całość zjawisk i zdarzeń, które zachodzą w świecie, działaniem praw przyrody;
[fr. naturalisme < łac. naturalis ‘przyrodniczy’, ‘naturalny’, ‘wrodzony’],
metodol., naukozn. nauki zajmujące się ustalaniem jednostkowych faktów hist., opisem swoistości konkretnych zdarzeń, ich wyjaśnianiem, np.: historia, historiografia;
jeden z najbardziej wpływowych nurtów w późnej starożytności, będący specyficzną formą platonizmu, zainicjowaną przez Plotyna, a trwającą w swojej zasadniczej formie aż do końca VI w.; termin ten służy do określenia wielu niezwykle złożonych zjawisk;
