eksterminacja
Encyklopedia PWN
ukr. formacja zbrojna działająca 1942–54, podporządkowana frakcji banderowskiej Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN-B), od VII 1944 formalnie Ukraińskiej Głównej Radzie Wyzwoleńczej.
latynoamer. naród kształtujący się na wielorasowym i wieloetnicznym podłożu w granicach Wenezueli;
pisarz austr., pochodzenia żydowskiego;
Wilno, Vilnius ,
stolica Litwy, na południowym wschodzie kraju, w odległości 315 km od Morza Bałtyckiego i 32 km od granicy z Białorusią.
wojna domowa w Rosji 1917–22,
najostrzejsza faza rewolucji rosyjskiej, zapoczątkowana zdobyciem władzy przez bolszewików (rewolucja październikowa w Rosji) i zakończona opanowaniem przez nich Rosji.
wojna światowa II 1939–45,
konflikt między grupą demokratycznych państw Europy Zachodniej, do których później przyłączyły się USA i ZSRR, występujące w obronie własnych pozycji w Europie i na świecie, a państwami faszystowskimi (oraz ich sojusznikami), zmierzającymi do zdobycia hegemonii w świecie; konflikt w warunkach wielkiego skoku naukowo-technicznego, który doprowadził do rozwarstwienia sił zbrojnych na nowoczesne armie (głównie niemiecka) wyposażone w najnowsze typy uzbrojenia i tradycyjne armie przede wszystkim państw średnich i małych.