dziedziniec

Encyklopedia PWN

sahn
[arab., ‘dziedziniec’],
ṣaḥn,
dziedziniec meczetu, otoczony kolumnowymi galeriami;
Verrocchio
[werrọkkjo]
Andrea del Wymowa, właśc. Andrea di Michele di Francesco Cione, ur. 1435, Florencja, zm. 30 VI 1488, Wenecja(?),
włoski rzeźbiarz, złotnik, malarz i rysownik, reprezentant quattrocenta florenckiego.
dzielnica w południowej części lewobrzeżnej Warszawy, nad Wisłą, Wilanówką i Kanałem Sobieskiego;
arch. warowna budowla mieszkalna, przeważnie murowana, stanowiąca zwykle kompleks architektoniczny złożony z jednego lub dwóch pierścieni murów zwieńczonych blankami, z basztami w narożach i wieżą bramną, często z barbakanem i zwodzonym mostem nad fosą;
zijada
[arab.],
w meczecie arabskim dodatkowy dziedziniec, usytuowany pomiędzy murami wewn., mieszczącymi salę modlitw oraz dziedziniec (sahn), a murami zewn., zamykającymi całe założenie;
Zwinger
[cwı̣ŋər] Wymowa,
późnobarok. zespół arch. w Dreźnie, wzniesiony 1711–28 przez M.D. Pöppelmanna na planie czworoboku z wewn. dziedzińcem (ogród z fontannami);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia