dyspersyjne
Encyklopedia PWN
wielkość charakteryzująca układy dyspersyjne związana z wielkością cząstek fazy rozproszonej;
zawiesina, suspensja,
układ rozproszony z ciekłym ośrodkiem dyspersyjnym (dyspersyjny układ), w którym fazę rozproszoną stanowią drobne cząstki ciała stałego;
stop miedzi (gęstość 7,5–9,2 g/cm3), w którym gł. dodatkiem stopowym w ilości powyżej 2% jest cyna (Sn) albo aluminium (Al), krzem (Si), beryl (Be), ołów (Pb) lub mangan (Mn), stąd nazwy: b. cynowe, b. aluminiowe (zw. dawniej brązalami), b. krzemowe itd.;
układ koloidalny (koloid), w którym fazą ciągłą (rozpraszającą) jest gaz, a fazą rozproszoną ciało stałe;
zależność prędkości fazowej vf danego rodzaju fal w ośrodku od częst. fali: vf = ω/k (lub vf = νλ), gdzie częst. kątowa ω = 2πν,ν — częst. fali, a liczba falowa k = 2π/λ, λ — długość fali;
