dynamicznej
Encyklopedia PWN
dział meteorologii zajmujący się badaniem ruchów powietrza oraz związanych z nimi przemian energii w atmosferze ziemskiej.
jeden z gł. nurtów psychologii XX w., wywodzący się z psychoanalizy;
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii — pośredni między stanem gazowym i stałym.
czujnik, sensor:
w mechanice statyst. właściwość układów dynamicznych polegająca na równości średnich czasowych funkcji (zależnych od różnych wielkości fiz.), czyli 
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
