głośnik dynamiczny

głośnik dynamiczny,

magnetoelektryczny — najbardziej rozpowszechniony; przekształcany prąd elektryczny przepływa przez umieszczoną w stałym polu magnetycznym cewkę, wskutek czego działa na nią siła elektrodynamiczna proporcjonalna do chwilowej wartości prądu elektrycznego; drgania cewki są przenoszone na połączoną z nią mechanicznie membranę, która staje się źródłem dźwięku; g.d. mogą być niskotonowe, przenoszące dolne pasma częstotliwości (zawierają ciężką, dużą, miękko zawieszoną membranę stożkową), średniotonowe, wysoko„tonowe, przenoszące górne pasmo częstotliwości (mała, lekka, sztywno zawieszona membrana); 2 ostatnie głośniki mają membrany stożkowe lub — odznaczające się bardzo równomierną charakterystyką kierunkową — membrany kopułkowe; rozróżnia się też głośniki wysokotonowe o dużej sprawności (tubowe), szerokopasmowe i inne.