dużej
Encyklopedia PWN
dziedzina geodezji obejmująca pomiary na dużych obszarach powierzchni Ziemi, w których konieczne jest uwzględnienie kulistego kształtu Ziemi.
zespół wartości podstawowych parametrów geodezyjnych, określających rozmiary i figurę oraz pole siły ciężkości Ziemi, przyjmowany do stosowania na podstawie rezolucji Międzynar. Unii Geodezji i Geofizyki (MUGG) na wniosek Międzynar. Asocjacji Geodezji;
geofizyka
nauka o Ziemi jako ciele fizycznym;
[gr. gḗ ‘ziemia’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
nazwa anonimowego zapisku z ok. poł. IX w.;
kwartalnik popularnonauk. i dydaktyczny;
geometria hiperboliczna, geometria Łobaczewskiego, geometria Bolyai–Łobaczewskiego,
historycznie pierwsza geometria różniąca się od geometrii euklidesowej, wprowadzonej w starożytności; można ją zdefiniować jako geometrię przestrzeni Riemanna o stałej krzywiźnie ujemnej i otwartych geodezyjnych (geodezyjna).
