diatoniczną

Encyklopedia PWN

muz. szereg 7 dźwięków utworzony przez sprowadzenie do jednej oktawy 7 kolejnych kwint;

[gr. chrōmatíkos ‘barwny’],

podwyższanie lub obniżanie któregokolwiek ze stopni skali diatonicznej, „barwienie” skali diatonicznej, uzyskiwanie w niej półtonowych odstępów, gdy dźwięk sąsiadujący był pierwotnie odległy o cały ton;

figuracja

[łac.],

muz. kształtowanie linii melodycznej (melodia), wykorzystujące dźwięki gamy diatonicznej lub chromatycznej (diatonika, chromatyka), a także dźwięki tzw. akordów rozłożonych (czyli akordów rozłożonych na składniki), prowadzonych zazwyczaj w drobnych i równych wartościach rytmicznych;

modulacja

[łac.],

muz. proces harmoniczny (harmonia, muz.) polegający na przejściu w toku utworu z jednej tonacji do innej, możliwy w systemie dur-moll dzięki wieloznaczności akordów (tzn. różnej ich funkcji, np. toniki, dominanty i subdominanty) i związków między nimi;

półton,

muz. najmniejszy interwał w systemie dźwiękowym równomiernie temperowanym;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>