ciałopalne
Encyklopedia PWN
archeol. wydłużony (prostokątny, trójkatny, trapezowaty) lub kolisty w podstawie nasyp ziemny, często o konstrukcji drewnianej, kamiennej lub drewniano-kamiennej, zawierający wewnątrz jeden lub więcej grobów szkieletowych lub ciałopalnych;
archeol. kultura wyodrębniona dla terenów dorzecza Pregoły i Pasłęki, które w czasach hist. zamieszkiwały plemiona należące do zachodniego odłamu Bałtów;
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza (VII–III w. p.n.e.), zajmująca tereny Ukrainy Zakarpackiej;
archeol. kultura neolityczna Tesalii rozwijająca się w połowie IV tysiąclecia p.n.e.;
archeol. kultura występująca nad środkowym i górnym Dniestrem oraz w Mołdawii, datowana na I–pocz. III w. n.e.;
archeol. kultura mieszkańców strefy lasów i lasostepu między Prypecią i środkowym Dnieprem a Karpatami, sięgającej po górną Cisę i dolny Dunaj; datowana na VIII–IX w.;
