ciałopalne
Encyklopedia PWN
archeol. kultura epoki brązu i wczesnej epoki żelaza (XIV–IV w. p.n.e.), w maks. zasięgu zajmująca rozległe tereny środkowej Europy (prawie całą Polskę, Wołyń, część Słowacji, Moraw, Czech, Saksonię i Brandenburgię);
archeol. kultura rozwijająca się w Alpach Wschodnich, gł. na terenie Trydentu i Tyrolu, od schyłku epoki brązu aż do czasów panowania rzymskiego;
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza (2. poł. VI w.–1. poł. II w. p.n.e.) na Polesiu, w dorzeczu Prypeci i w rejonie ujścia rz. Soży do Dniepru;
Mindelheim
miejscowość w Niemczech (Bawaria), na południowy zachód od Augsburga.
[mı̣ndlhaim],
archeol. kultura mieszkańców strefy leśnej nad górnym Dnieprem i w dorzeczu górnej Oki (IV–VII w.);
Nagyrév kultura
archeol. kultura wczesnej epoki brązu (poł. III–pocz. II tysiąclecia p.n.e.), wydzielona na terenach środkowych Węgier;
[k. nọdire:w],
