kurhan
 
Encyklopedia PWN
kurhan
[ukr. < tur.],
mogiła,
archeol. wydłużony (prostokątny, trójkatny, trapezowaty) lub kolisty w podstawie nasyp ziemny, często o konstrukcji drewnianej, kamiennej lub drewniano-kamiennej, zawierający wewnątrz jeden lub więcej grobów szkieletowych lub ciałopalnych;
pierwsze kurhany (o zarysie wydłużonym) pojawiły się w neolicie eur. w 1. poł. IV tysiącl. p.n.e. na Wysp Brytyjskich, w Bretanii, na Płw. Jutlandzkim, w północnych Niemczech oraz w Polsce (Pomorze Zachodnie, Kujawy); w 1. poł. III tysiącl. p.n.e., szczególnie w Azji, wschodniej, środkowej i południowej Europie, upowszechniły się kurhany o kolistej podstawie i stożkowatym nasypie — forma powszechnie stosowana aż do średniowiecza.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia