chromatografia cieczowa
Encyklopedia PWN
chromatografia, w której fazą ruchomą jest ciecz.
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
zasada chem., fiz. lub biol. wykorzystywana w metodzie analitycznej do oznaczenia składnika (lub składników);
chemia organiczna, chemia związków węgla,
dział chemii zajmujący się budową, właściwościami, reakcjami oraz syntezą i zastosowaniem związków organicznych;
farmaceuta, fizyk;
zespół metod elektrochem. (analiza elektrochemiczna) stosowanych w badaniach fizykochemicznych i w analizie chem., polegających na pomiarze zmian natężenia prądu płynącego przez elektrodę pracującą (wskaźnikową) i przeciwelektrodę związanych z zachodzącymi na granicy faz elektroda–roztwór reakcjami redukcji i utleniania.
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
