cesarze
Encyklopedia PWN
wojna o sukcesję austriacką 1740–48,
wojna wywołana wystąpieniem Prus, Francji, Hiszpanii i Bawarii przeciwko sukcesji w posiadłościach habsburskich Marii Teresy, córki zmarłego Karola VI (sankcja pragmatyczna 1713).
wojna północna 1655–60, druga wojna północna,
wojna toczona przez Szwecję (okresowo w sojuszu z Brandenburgią i Siedmiogrodem) przeciw Polsce, potem także Danii, Austrii, Brandenburgii i Holandii.
wojna trzydziestoletnia 1618–48,
seria wojen toczonych między cesarzami z rodu Habsburgów (Ferdynand II i Ferdynand III) i katolickimi książętami Rzeszy (Liga Katolicka), których popierały Hiszpania, południowe Niderlandy i (pod koniec wojny trzydziestoletniej) Dania a obozem protestanckim (Unia Protestancka) oraz jego sprzymierzeńcami: Francją, Szwecją, Holandią, Sabaudią i — okresowo — Danią.
wojny polsko-szwedzkie 1563–1721,
wojny między Polską a Szwecją od połowy XVI w. do początku XVIII w. Przyczyną ich było dążenie Szwecji do opanowania południowo-wschodnich i południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego, sprzeczne z interesami Polski w Inflantach i z jej próbami (od czasów Zygmunta II Augusta) prowadzenia własnej polityki morskiej (dominium maris Baltici); dodatkowym powodem wojen był konflikt dynastyczny.
walki toczone w Europie (zwłaszcza w Niemczech i Francji) XVI–XVII w. na podłożu wyznaniowym pomiędzy zwolennikami wyznań protestanckich a katolikami, przeważnie o charakterze wojen domowych;
wojny włoskie 1494–1559,
wojny europejskie, toczone głównie na terenie Italii, z udziałem przede wszystkim Francji, Hiszpanii i cesarstwa, a także państw włoskich i niemieckich, Szwajcarii i Anglii.
