boski
Encyklopedia PWN
formy czci oddawane osobie sprawującej władzę polit., stanowiące ważny komponent wielu religii.
obraz otoczony szczególnym kultem w Polsce oraz na Litwie i Białorusi;
Michał Anioł, Michelangelo Buonarroti, właśc. Michelangolo di Ludovico Buonarotti Simoni, ur. 6 III 1475, Caprese (ob. Caprese Michelangelo) k. Arezzo, zm. 18 II 1564, Rzym,
włoski rzeźbiarz, malarz, rysownik, architekt i poeta.
religiozn. samoudzielanie się boskiej transcendencji światu ludzkiemu, stanowiące fundamentalne doświadczenie religijne.
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
w chrześc. teologii jedność bóstwa (boskiej natury) i człowieczeństwa (ludzkiej natury) w osobie Jezusa Chrystusa (Boga-człowieka), która dokonała się w chwili poczęcia Jezusa (wcielenie);
