biegnące
Encyklopedia PWN
woj. (od 1999) w środkowopółnocnej części Polski; graniczy z woj.: pomor. na północy, warmińsko-mazurskim i mazowieckim na wschodzie, łódzkim na południowym wschodzie oraz z wielkopol. na południu i zachodzie; utworzone z woj.: włocławskiego, części bydgoskiego i toruńskiego;
źródło promieniowania elektromagnetycznego, w którym akcja laserowa jest wywołana silnymi oscylacjami toru wiązki relatywistycznych elektronów swobodnych biegnących w silnie zmiennym przestrzennie polu magnet. (wytworzonym np. w undulatorze; promieniowanie synchrotronowe)
potoczne określenie Żydów przybywających od schyłku XIX w. do Królestwa Polskiego z obszarów dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego i Ukrainy (z ustanowionej 1791 przez Katarzynę II tzw. strefy osiedlenia, biegnącej od Morza Bałtyckiego wzdłuż północnej granicy guberni kowieńskiej i wzdłuż wschodnich granic guberni witebskiej, mohylewskiej, czernihowskiej, połtawskiej i jekaterynosławskiej do Morza Azowskiego; na wschód od niej nie wolno było mieszkać Żydom);
woj. w zachodniej części Polski, na zachodzie graniczy z Niemcami (Brandenburgia i Saksonia), na północy z woj. zachodniopomor., na wschodzie z wielkopol., na południu z dolnośląskim;
łasica pasiasta, Poecilogale albinucha,
gatunek ssaka z rodziny łasicowatych;
