bibliotekoznawstwie
Encyklopedia PWN
bibliotekarz, bibliograf, z wykształcenia filolog pol.;
rocznik wyd. 1970–93 we Wrocławiu;
dziedzina wiedzy i działalności prakt. obejmująca zasady opisywania dokumentów w celu ich identyfikacji (zasady opisu bibliograficznego) oraz problemy tworzenia i użytkowania zbiorów informacji bibliograficznej;
biblioteka
instytucja, która pełni określone funkcje społeczne (badawcze, edukacyjne, kulturalne, rekreacyjne) przez planowe gromadzenie, opracowanie i udostępnianie zbiorów oraz informowanie o nich; potocznie także pomieszczenie dla książek (budynek, lokal, mebel) i księgozbiór.
[gr.],
Biblioteka Narodowa w Warszawie (BN),
centralna biblioteka państwa tworzona od 1918, powołana 1928, otwarta 1930;
historyk nauki i kultury, zwłaszcza książki;
