barwić
Encyklopedia PWN
barwniki naturalne lub syntetyczne będące pochodnymi indyga lub tioindyga (barwniki tioindygowe);
barwniki azowe wytwarzane bezpośrednio na włóknie ze związków diazoniowych i z osadzonych uprzednio na barwionym materiale naftoelan;
barwniki mające zdolność do trwałego chem. wiązania się z barwionymi włóknami dzięki obecności w swych cząsteczkach reaktywnych grup (np. chlorotriazynowych, epoksydowych), które wiążą się z odpowiednimi grupami włókien;
barwniki służące nie tylko do nadawania barwy przedmiotom użytkowym, lecz także do innych celów, m.in. do przetwarzania różnych rodzajów energii oraz do wizualizacji niektórych procesów fiz., chem. i biochemicznych;
barwniki syntetyczne, których szkielet cząsteczki stanowią pochodne triarylometanu CH(Ar)3 (Ar — aryl), a związane z pierścieniem grupy aminowe i hydroksylowe znajdują się w położeniu para w stosunku do centralnego atomu węgla metanowego;
barwniki tworzące barwne związki (zw. lakami) z solami metali (zaprawy farbiarskie), osadzonymi uprzednio (w specjalnej kąpieli) na barwionym włóknie;
