indygo
 
Encyklopedia PWN
indygo
[hiszp. < łac. indicum ‘granatowa farba’],
indygotyna, błękit indygowy,
ciemnobłękitny barwnik opisany wzorem strukturalnym: ;
należy do barwników kadziowych; jest nierozpuszczalne w wodzie i w większości rozpuszczalników org., aby mogło być użyte do celów farbiarskich, przekształca się je w zredukowaną bezb. postać (zw. leukozwiązkiem); w tej postaci jest rozpuszczalne w wodzie i wykazuje powinowactwo do włókien celulozowych, na których utlenia się, dając błękitne zabarwienie; występuje w postaci związanej jako bezb. glikozyd w liściach indygowca barwierskiego (także rdestu ptasiego i urzetu barwierskiego); naturalne i. było znane już w starożytności (w Egipcie ok. 4 tys. lat p.n.e.); stosowane (obecnie gł. syntet.) do barwienia i druku bawełny, wełny (piękne, ale niezbyt trwałe wybarwienia) oraz do produkcji trwalszych barwników indygoidowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia