barwić

Encyklopedia PWN

[łac.-gr.],

nauka pomocnicza historii;

[fr. < łac.],

przezroczysta substancja, głównie żywiczna, używana w malarstwie i grafice;

fiz. rozkład natężenia promieniowania widzialnego uzyskany w wyniku jego rozszczepienia na jednobarwne składowe (którym odpowiadają określone długości fal) za pomocą przyrządów spektralnych, np. monochromatora czy spektrografu optycznego; również skład widmowy tego promieniowania.

wieńce,

meteorol. zjawisko opt. w atmosferze ziemskiej, wywołane rozpraszaniem dyfrakcyjnym światła na kroplach wody lub kryształach lodu w cienkiej, półprzezroczystej warstwie chmury lub mgły, przesłaniającej Słońce lub Księżyc;

Wietnam. Sztuka.

witraż

[fr. vitrage < vitrer ‘oszklić, wstawić szyby’],

kompozycja wykonana z kawałków barwnego szkła złączonych ołowianymi ramkami w kwatery, stanowiąca wypełnienie otworu okiennego; także technika malarska zaliczana do malarstwa monumentalnego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>