wieńce

wieńce,

meteorol. zjawisko opt. w atmosferze ziemskiej, wywołane rozpraszaniem dyfrakcyjnym światła na kroplach wody lub kryształach lodu w cienkiej, półprzezroczystej warstwie chmury lub mgły, przesłaniającej Słońce lub Księżyc;

zwykle ma postać barwnej poświaty (aureoli) wokół tarczy Słońca lub Księżyca, niebieskiej od strony wewn., czerwonej na zewnątrz; często poświata jest otoczona słabo zabarwionymi, koncentrycznymi kręgami o tym samym układzie barw, niekiedy pojawiają się tylko pierścienie, a poświata nie występuje; w. powstają wskutek dyfrakcji światła w warstwie chmury lub mgły.