babiloński
Encyklopedia PWN
słup diorytowy (wysokość 2,25 m) wykonany na polecenie władcy Babilonu, Hammurabiego; odnaleziony 1901 w Suzie, dokąd w XIII w. p.n.e. wywieźli go Elamici;
określenie odnoszące się do wierzeń Protohetytów, Hetytów, Luwijczyków, Palajczyków i in. ludów Anatolii w II tysiącleciu p.n.e.
teksty klinowe w różnych językach Anatolii, odnalezione w Boğazkale, dawnej stolicy Hetytów, i w innych miejscach, datowane na XVI–XIII w. p.n.e.;
żyd. uczony, faryzeusz;
Hurbatila, żył w XIV w. p.n.e.,
król Elamu;
religiozn. oddawanie czci rel. przedmiotom wyobrażającym bóstwo (np. posągom);
