aspekt
Encyklopedia PWN
praktyka
naukozn. dziedzina świadomej i celowej aktywności ludzkiej polegającej na przedmiotowej, zobiektywizowanej realizacji jakiejś nauki, doktryny, koncepcji itp.;
[niem. Praktik < gr. praktikós ‘czynny’, ‘rzeczowy’],
zjawisko różnorodnie definiowane i opisywane z wielu perspektyw, najczęściej jako relacja człowieka do sacrum.
socjologia stosowana, inżynieria społeczna, ang. social engineering,
w szerokim ujęciu nauka społeczna badająca warunki, mechanizmy i zasady racjonalnego przekształcania rzeczywistości społecznej, w węższym — zbiór dyrektyw skutecznego działania, mających spowodować pożądane zachowania podmiotów społecznych;
poglądy na temat moralnego i religijnego aspektu życia społecznego, gospodarczego i politycznego, oparte na chrześcijańskiej koncepcji człowieka i społeczeństwa, stanowiące część doktryny chrześcijańskiej, zwłaszcza w katolicyzmie.
log. wszelki przedmiot, właściwość, wydarzenie funkcjonujące w procesie porozumiewania się ludzi (w ramach określonego języka), w którym służy do przekazywania pewnych treści (znaczeń) dotyczących rzeczywistości zewn. bądź wewn., przeżyć emocjonalnych, estetycznych, wolicjonalnych itp.
zespół poglądów na naturę i los człowieka zawartych w Biblii,
