artystyczne
Encyklopedia PWN
malarz i teoretyk sztuki.
symbolizm
lit., szt. plast. prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, skodyfikowany w latach 80. XIX w. we Francji, który w następnych latach inspirował literatury i sztukę modernizmu w innych krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Na przełomie stuleci stawał się tam najważniejszym składnikiem nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny układ odniesień dla różnych kierunków awangardy (np. surrealizmu).
[gr. sýmbolon ‘znak umowny’],
działalność artystyczna ludów zamieszkujących od 2. połowy II tysiąclecia p.n.e. tereny dzisiejszej Bułgarii, częściowo Rumunii i północnej Grecji (Tracja);
Witkiewicz Stanisław Ignacy, pseud. Witkacy, ur. 24 II 1885, Warszawa, zm. 18 IX 1939, Jeziory k. Dąbrowicy (Polesie),
dramatopisarz, prozaik, filozof, teoretyk sztuki, malarz.
projektowanie wzorów wyrobów przeznaczonych do masowej produkcji, którego celem jest rozwijanie kultury materialnej społeczeństwa przez podnoszenie estetyki wytwarzanych przemysłowo przedmiotów codziennego użytku;
awangarda
lit., szt. plast., muz. nazwa ogółu wewnętrznie zróżnicowanych tendencji w sztuce XX w., zwłaszcza w jego drugim i trzecim 10-leciu (awangarda „klasyczna”), odznaczających się radykalnym nowatorstwem, skłonnością do eksperymentu i świadomością przyszłościową.
[fr. avant-garde]
