arsen
Encyklopedia PWN
Skellefteå
m. w północnej Szwecji, w hrab. Västerbotten, nad rz. Skellefte, w pobliżu jej ujścia do Zat. Botnickiej.
[szelẹftjo],
specjacja
chem. występowanie różnych form chem. i fiz. tego samego pierwiastka w danym obiekcie;
[ang. < łac.],
system górski na północno-wschodnim obrzeżeniu Masywu Czeskiego, w Polsce i Czechach oraz Niemczech (zachodni skraj);
szkło techniczne stosowane do wyrobu soczewek, pryzmatów i in. elementów układów optycznych (w mikroskopach, aparatach fotograficznych, lunetach, teleskopach, spektrofotometrach i in. przyrządach kontrolno-pomiarowych), a także do produkcji szkła do okularów.
skały osadowe pochodzenia organicznego, głównie roślinnego, będące stałymi kopalinami palnymi.
związki organiczne o cząsteczkach, w których sąsiadujące: atom węgla i heteroatom mają przeciwne ładunki formalne, przy czym atom węgla jest obdarzony ładunkiem ujemnym, a heteroatom dodatnim, oraz istnieje możliwość utworzenia między nimi wązania podwójnego;
