Tybetu
Encyklopedia PWN
u ludów ałtajskich, mong. i tur. szamańskie bóstwo wyższe mające swą siedzibę w niebie
tybet. rasa psów z grupy terierów;
minerał, uwodniony hydroksofosforan miedzi i glinu CuAl6[(OH)2|PO4]4 · 4H2O;
gł. język z grupy języków tybetańskich;
ok. 80 ludów mówiących językami z grupy tybetańsko-birmańskiej, zamieszkujących obszar himalajski, południowo-zachodnie Chiny, północno-wschodnie Indie, Bangladesz oraz północne Indochiny;