Tybetu
Encyklopedia PWN
panczenlama
tytuł drugiego po dalajlamie dostojnika duchownego w buddyzmie tybetańskim, uważanego za wcielenie Buddy Amitabhy;
[sanskr. pan < pandita ‘uczony’, ‘mędrzec’, tybet. cz‘en ‘wielki’, bla-ma ‘nauczyciel’, ‘mistrz’],
pańcza sila
zasady polityki wewnętrznej Indonezji, sformułowane 1945 przez Sukarno;
[sanskr., ‘pięć zasad’],
Pji, Pyi, dawniej Prome,
m. w środkowej części południowej Mjanmie (Birmie), na Niz. Irawadi, na l. brzegu rz. Irawadi.
zespołowa gra sport. dla 2 drużyn po 4 zawodników dosiadających koni;
Qamdo, Changdu, Czangtu,
m. w południowo-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Tybet, w G. Sino-Tybetańskich, nad Mekongiem (zwanym tu Za Qu) przy ujściu Ngom Qu, na wys. 3240 m;
Qamdo, Czamdo, staroż. Kam lub Kham,
okręg adm. w Chinach (region autonomiczny Tybet), w dorzeczu górnego Saluinu i Mekongu;
