turkus
 
Encyklopedia PWN
turkus
[fr.],
kalait,
minerał, uwodniony hydroksofosforan miedzi i glinu CuAl6[(OH)2|PO4]4 · 4H2O;
krystalizuje w układzie trójskośnym (zwykle skrytokrystal. skupienia, naskorupienia); niebieski, niebieskozielony; powstaje w strefie wietrzenia skał zawierających minerały glinu i fosforu, pod działaniem roztworów związków miedzi; gł. złoża: Iran (okolice Niszapuru), Chiny (np. prow. Hebei, Tybet), Egipt (płw. Synaj, gdzie jest eksploatowany od ok. 5 tys. lat), Uzbekistan (okolice Samarkandy), południowa Australia, USA; w Polsce w niewielkich ilościach występuje m.in. w okolicach Jordanowa Śląskiego, Świdnicy; ceniony kamień ozdobny, stosowany w jubilerstwie i zdobnictwie (od czasów staroż.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia