Tiahuanaco
Encyklopedia PWN
latynoamer. naród wyłaniający się stopniowo z indiańskiego i hiszp. podłoża etnorasowego, kształtowany w granicach Boliwii;
Chavín
gł. kultura archeol. i styl artyst. obszaru środkowoandyjskiego w okresie tzw. horyzontu wczesnego (900–200 p.n.e.).
[cziawịn],
Indian języki, języki indiańskie,
języki rdzennej ludności Ameryki prekolumbijskiej, do których zalicza się ok. 1000 etnolektów (najniższych jednostek klasyfikacyjnych używanych w klasyfikacji genetycznej, a obejmujących gwary, dialekty, zespoły dialektów i języki), bardzo zróżnicowanych, sklasyfikowanych w ok. 150 rodzinach, najczęściej ze sobą nie spokrewnionych;
Indianie
rdzenni mieszkańcy Ameryki (nazwę tę nadał im K. Kolumb, który użył jej w przekonaniu, że dotarł do Indii), przybyli w wielu falach migracyjnych z północno-wschodniej Azji pomostem lądowym istniejącym w miejscu dzisiejszej Cieśniny Beringa;
[hiszp. < gr. < sanskr.],
